Malarstwo — Daniel Gromacki, Krzysztof Wiśniewski — wystawa

Daniel Gromacki (1981) — Malarz, pedagog, uczestnik życia artystycznego związanego z Podlasiem. Urodził się w Hajnówce. Ukończył Wydział Artystyczny oraz Wydział Humanistyczny UMCS w Lublinie, a także Lubelską Szkołę Sztuki i Projektowania, gdzie kształcił się na kierunku Techniki Malarskie i Pozłotnicze. Aktywnie uczestniczy w wystawach indywidualnych i zbiorowych oraz plenerach malarskich w Polsce i za granicą. Równolegle do pracy twórczej prowadzi działalność dydaktyczną, dzieląc się swoją wiedzą i doświadczeniem z młodymi artystami. W centrum jego zainteresowań artystycznych znajduje się pejzaż — zwłaszcza pejzaż podlaski, z którym związany jest emocjonalnie i twórczo. To właśnie ten region stanowi dla niego nieustające źródło inspiracji, przestrzeń refleksji nad tożsamością, pamięcią i miejscem człowieka w naturze.

„Mieszkam na Podlasiu, które od lat nie przestaje mnie inspirować — pejzażowo, duchowo i kulturowo. To właśnie tu, między rzekami, puszczą, cerkwiami i ludźmi, odnajduję ślady tożsamości — nie tylko regionu, ale i własnej. Wystawa jest próbą uchwycenia tego, co ulotne, ale też głęboko osadzone w tutejszym krajobrazie. Jego twórczość składa się z obrazów układających się w cykle malarskie: „Moje Podlasie”, „Perspektywa tożsamości”, „Rzeki Puszczy Białowieskiej”, „Tutejsi”, „Cerkwie Podlasia”. Każda z tych serii opowiada inną historię — czasem bardzo osobistą, czasem uniwersalną. Łączy je jedno: głęboka potrzeba zatrzymania obrazu świata, który powoli się zmienia, ale wciąż ma w sobie coś pierwotnego i autentycznego.

Moje Podlasie to spojrzenie emocjonalne — zapis chwil, które noszę w pamięci: poranne mgły, drewniane chaty, bociany na tle nieba. Odwrócona perspektywa pomaga mi pokazać więcej niż w klasyczny sposób ukazania głębi. Perspektywa tożsamości jest najbardziej intymnym cyklem tej wystawy — inspirowanym moją babcią, która całe życie spędziła na podlaskiej wsi, niedaleko Hajnówki. To jej opowieści, gesty, sposób bycia i rozumienia świata stały się dla mnie punktem wyjścia do refleksji nad dziedziczeniem tożsamości, pamięcią miejsca i międzypokoleniową ciągłością. Rzeki Puszczy Białowieskiej to pejzaże najstarszego lasu Europy. Rzeki jak krwioobieg są niezbędne do życia lasu. W większości są to małe rzeczki zgubione wśród pierwotnej puszczy przecinając ją wstęgą koloru nieba. Tutejsi to portrety ludzi — świętych, którzy nie tak dawno byli naszymi sąsiadami. Pomagali nam w żniwach, w czasie klęsk i byli świadkami ważnych wydarzeń w naszym życiu. Głęboko inspirowany jest ikoną i wiarą w integralność światów sacrum i profanum. Cerkwie Podlasia to próba uchwycenia duchowości zaklętej w drewnie, cegle, ikonostasach i ciszy, która je otacza.” (Daniel Gromacki)

Krzysztof Wiśniewski (1960) — Urodził się w Chełmży. Przez wiele lat mieszkał w Kikole, gdzie ukończył Szkołę Podstawową. Potem uczęszczał do Technikum Mechanicznego w Lipnie. Od 1985 roku mieszka w Lipnie gdzie był nauczycielem. Ukończył Wydział Sztuk Pięknych na UMK w Toruniu. Malarstwo studiował u prof. Mieczysława Ziomka, zaś rysunek pod kierunkiem Jędrzeja Gołasia. Uprawia malarstwo olejne ubrane w kostium neosurrealistycznej poetyckiej malarskiej metafory oraz symbolizmu. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków w Toruniu. Artystycznie związany z grupą malarzy uprawiających tzw. magiczny realizm. Należy do międzynarodowej grupy artystów malarzy wizjonerów Art PAIR International z siedzibą we Francji. W 2025 roku brał udział w wielkim wydarzeniu artystycznym Comparaisons w Grand Palais w Paryżu.