Horyzont zewnętrzny – horyzont wewnętrzny — Antoni Starowieyski — oprowadzanie kuratorskie

Wystawa prac profesora Antoniego Starowieyskiego pokazuje nie tylko konsekwencję twórczą, ale przede wszystkim bezkompromisowość w dążeniu do artystycznej prawdy. Starowieyski nie ulega aktualnej modzie czy zewnętrznej presji. Kieruje się jedynie własnym namysłem nad sztuką. Tytuł wystawy „Antoni Starowieyski. Horyzont zewnętrzny – horyzont wewnętrzny” wyznacza jej zakres.

Horyzont zewnętrzny odnosi nas do różnie rozumianego pejzażu. Artysta wychodzi od obserwacji świata, trudno jednak zakwalifikować prace do konkretnej sfery spolaryzowanego myślenia: mimetyzm-abstrakcja. Już samo znaczenie horyzontu wskazuje na coś, co widzialne i niewidzialne. Wyznacza to, co postrzegamy, mając jednak świadomość istnienia świata, który jest za nim. On istnieje realnie, ale musimy pójść dalej, żeby go odkryć. W przypadku dzieł Antoniego Starowieyskiego musimy podążać dalej myślą i wyobraźnią. To, co namacalne łączy się z tym, co konceptualne. To, co realne z tym, co abstrakcyjne, a przez to uniwersalne. Artysta nie dokonuje alienacji z otaczającego świata. Wskazują na to choćby tytuły prac: „Horyzont – półmrok”, „Nasyp”, „Codziennie przechodząc”, czy seria nosząca nazwę po prostu „Horyzont”.

Na wystawie znajdują się także obrazy prezentujące wnętrza. I choć pozbawione są figuracji mamy wrażenie „obecności” i nie tylko wtedy, gdy widzimy czarny, wiszący płaszcz („Płaszcz”). Ale także w pracy „Korytarz”, w której znacząco otwarte drzwi wpuszczają smugę światła, czy „Przejściu”, gdzie perspektywa „znika” w ciemnościach.

BILETY | normalny 10 zł, ulgowy 8 zł, rodzinny 20 zł
OPROWADZANIE KURATORSKIE | Dorota Seweryn-Puchalska